Nobuyoshi Araki

     Αποσπάσματα από μιά συνομιλία του Nobuyoshi Araki με τον Filippo Maggia ιταλό επιμελητή εκθέσεων φωτογραφίας
και δάσκαλο φωτογραφίας στην Accademia di Belle Arti di Catania, και τον Bruno Corà, επίσης ιταλό, ιστορικό τέχνης και
διευθυντή του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στην La Spezia.
H συνομιλία έγινε στις 10 Δεκεμβρίου 1999 στο Art Room ( το στούντιο του Araki ) στο Tokyo.

   Filippo Maggia:  Πότε ξεκινήσατε να βγάζετε φωτογραφίες και κυρίως γιατί;
   Nobuyoshi Araki: Δεν θυμάμαι ακριβώς. Ο πατέρας μου φωτογράφιζε και
χρησιμοποιούσε κυρίως view camera ( οι μεγάλες παλιές φωτογραφικές μηχανές ).
Η πρώτη μου εμπειρία δεν ήταν βγάζω φωτογραφίες αλλά να στέκομαι δίπλα στον
πατέρα μου και να παρακολουθώ την πλάκα.  Εκεί είδα ανεστραμμένες εικόνες,
αρχιτεκτονικές και άλλα σχετικά.
Αυτή ήταν η πρώτη μου "φωτογραφική εμπειρία", πριν ακόμη ξεκινήσω να βγάζω
φωτογραφίες. Εκείνα τα χρόνια πήγαινα ακόμη στο δημοτικό σχολείο
...........................................................................................................................

   Bruno Corá: Αυτή η μήτρα ( το Tokyo ), που είναι η πόλη, για την οποία μιλάτε,
όταν γεννηθήκατε ( 1940 ) ζούσε κρίσιμες ιστορικές στιγμές. Πόλεμος, καταστροφή
σημαίνουν ένα δραματικό ξεκίνημα. Τί έχει απομείνει απ'ολ'αυτά στην ζωή σας, στην
τέχνη σας;
   Araki: 'Οταν τελείωσε ο πόλεμος, ήμουν μόλις πέντε χρονών. Γι αυτό τον λόγο δεν
έχω πολλές αναμνήσεις. Για μένα ο πόλεμος δεν υπήρξε τραυματική εμπειρία.
Για παράδειγμα τότε έλεγαν οτι τα νεκροταφεία ήταν τα ασφαλέστερα σημεία για
καταφύγιο από τους βομβαρδισμούς. Από ένα νεκροταφείο είδα να καίγεται το σπίτι
ενός φίλου μου. Μετά έπεσε μιά βόμβα κοντά στο σπίτι μου και όλα γύρω μου έγιναν
κόκκινα από την φωτιά. Εκείνη την στιγμή δεν φοβόμουν, αλλά ήμουν αποσβολωμένος
από την ομορφιά του κόκκινου χρώματος των φλογών.
Κάπως έτσι είναι οι αναμνήσεις μου από τον πόλεμο.
   Maggia: 'Αλλη μιά ερώτηση που ήθελα να σας κάνω έχει να κάνει με τα λουλούδια , έντονο στοιχείο της δουλειάς  σας, όπως
ο ουρανός και τα σύννεφα. Αποτελούν μιά αντίθεση ( ή ένα διάλειμα ) που είναι σαν ασπρόμαυρο ή κάτι άλλο, σαν παύση
στο όραμά σας;
   Araki: Ο ουρανός είναι, κατά έναν τρόπο, το κενό και επομένως αντιπροσωπεύει τον θάνατο. Με τα σύννεφα ο ουρανός
ζωντανεύει. Συνήθως φωτογραφίζω σε ασπρόμαυρο. Το άσπρο και το μαύρο από μόνα τους μπορούν επίσης να ειδωθούν σαν κενό
και θάνατος. Ο ουρανός μου δίνει το αίσθημα του άδειου. Εκείνη την στιγμή νιώθω οτι βάζοντας χρώματα συγκρούομαι με την
κενότητα του ουρανού. Θα ήθελα να αφιερώσω κάποια λουλούδια στον άδειο ουρανό. 'Εχω την αίσθηση οτι απ' αυτήν την σκοπιά
υπάρχει μιά σχέση μεταξύ του ουρανού και των λουλουδιών. Τα λουλούδια είναι ζωντανά αλλά περνούν γρήγορα στον θάνατο
και γι αυτόν τον λόγο με ελκύουν τόσο πολύ. Έχω μια ερωτική διάθεση την στιγμή που μαραίνονται.
...................................................................................................................................................................................................

   Maggia: Το προηγούμενο βράδυ μας δώσατε ένα βιβλιαράκι. Είναι σχεδόν σαν να φυλλομετράς τις σελίδες ενός
φωτομυθιστορήματος όπου οι πρωταγωνιστές είναι δύο εραστές σ'ένα δάσος. Γράψατε την ιστορία, το σενάριο όπως καδράρατε
τις φωτογραφίες και διαλέξατε την σύνθεση; Αυτό έγινε τυχαία ή είναι κάποια μέθοδος της δουλειάς σας.
   Araki: Σ' αυτήν την περίπτωση χρησιμοποίησα μία απο τις μεθόδους της δουλειάς μου. 'Ηθελα πάντα να κάνω ένα μυθιστόρημα
μέσω της φωτογραφίας. Εδώ η ιστορία πραγματικά ξετιλύγεται μέσα από τις φωτογραφίες.
'Οταν τραβώ την φωτογραφία νιώθω οτι είναι ήδη μιά ιστορία από πίσω και έτσι συνεχίζω να φωτογραφίζω. Το πρόβλημά μου
είναι οτι πρέπει να σταματήσω κάποια στιγμή.
..................................................................................................................................................................................................

   Maggia: Είναι η γυναίκα περισσότερο σαν παναγία, μητέρα ή σύντροφος, μιά άλλη ύπαρξη με την οποία απλά μπορείτε να
μοιραστείτε στιγμές;
   Araki: Δύσκολο να το πεις. Υπάρχουν τόσα πολλά είδη γυναικών. Οι γυναίκες με ενδιαφέρουν περισσότερο γιατί είναι
μυστηριώδεις και άπιστες. Κάποιες φορές γίνονται παναγίες και άλλες φορές πόρνες. Έχουν τόσο σύνθετες πλευρές, ποτέ δεν με
κάνουν να βαριέμαι. Αν λοιπόν συνεχίσω να φωτογραφίζω ένα θέμα, αυτό θα είναι πάντα γυναίκες.
.................................................................................................................................................................................................

   Corà: Φωτογραφίζετε τα νεκροταφεία, την πόλη, μιά γυναίκα γυμνή, ζώα, παιδιά. Απ' αυτό βγαίνει μιά ιδέα για τον θάνατο
την παιδική ηλικία, για όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Είναι λοιπόν ο φωτογράφος και φιλόσοφος;
   Araki: Δεν νομίζω, αλλά νιώθω τον θάνατο και τον έρωτα. Βλέπω και σκέφτομαι μέσα από την φωτογραφία.
................................................................................................................................................................................................

   Corà: Υπάρχει μιά συγκεκριμένη ιδέα σύμφωνα με την οποία η δημιουργικότητα, η τέχνη συνεπάγεται την θηλυκή πλευρά της
προσωπικότητας του άντρα. Τί νομίζετε γι αυτό; Δεν μιλάω για ομοφυλοφιλία αλλά για την δημιουργικότητα σαν γενετική ικανότητα.
   Araki: Κατά την γνώμη μου ο φωτογράφος πρέπει να έχει θηλυκή πλευρά. Αυτό είναι που πρέπει να δείχνει, δεκτικότητα
και δημιουργική ικανότητα. Για να λαμβάνει και να δημιουργεί ( παιδιά επίσης ).